Schilder van atmosfeer, licht, lucht en watervlaktes. Het werk van Benéitez is een venster naar de buitenwereld. Zijn vermogen om die magische momenten vast te leggen wanneer de eerste stralen van de zonsopgang verschijnen, of de laatste momenten van licht voor zonsondergang die hij vormgeeft tot een volledig eigentijds landschap, valt op. Om zijn schilderijen te kunnen aanschouwen, moet men spelen met afstanden. Van een afstand lijkt het een volledig abstract werk te zijn: we kunnen de kleurgradatie observeren, de afwisseling van licht en schaduw die een ritme geven dat ons richting geeft en ons oproept om naar de achtergrond van het landschap te gaan. Als we dichterbij komen, beginnen we te zien dat er een horizonlijn is waar bomen, huizen, lantaarnpalen en torens uitgesneden zijn. Vooral die Castiliaanse torens verspreiden zich door het gebied waar Benéitez zich beweegt. En uiteindelijk, al voor het werk, ontdekken we de accenten, die toetsen verf hier en daar handig geplaatst zodat de ogen van de toeschouwer van de ene naar de andere springen en langs die strook reizen die aarde en lucht scheidt. Over het algemeen van vierkant formaat, een van de kenmerken van Diego Benéitez's schilderijen is dat ze de leefruimte groter maken. Zoals we eerder zeiden, zijn ze echte ramen. Aan de andere kant zijn er de tekeningen. Kleiner van formaat en op papier, is de zorgeloze en joviale persoonlijkheid van deze kunstenaar meer evident. De vlek, de penseelstreek of de techniek veranderen, maar niet de essentie of de kwaliteit. Men kan zeggen dat Benéitez gedurfder is in deze sectie, waarin hij spuitbussen en het toevalsfactor opneemt, hij speelt met de achtergrond van het papier en meer contrasterende kleuren. Het resultaat zijn werken vol kracht die, soms, een hoger niveau van abstractie bereiken.