Schilder van atmosfeer, licht, lucht en watervlaktes. Het werk van Benéitez is een venster naar de buitenwereld. Zijn vermogen om die magische momenten vast te leggen wanneer de eerste stralen van de zonsopgang verschijnen, of de laatste momenten van licht voor zonsondergang die hij vormgeeft tot een volledig eigentijds landschap, valt op. Om zijn schilderijen te kunnen aanschouwen, moet men spelen met afstanden. Van een afstand lijkt het een volledig abstract werk te zijn: we kunnen de kleurgradatie observeren, de afwisseling van licht en schaduw die een ritme geven dat ons richting geeft en ons oproept om naar de achtergrond van het landschap te gaan. Als we dichterbij komen, beginnen we te zien dat er een horizonlijn is waar bomen, huizen, lantaarnpalen en torens uitgesneden zijn. Vooral die Castiliaanse torens verspreiden zich door het gebied waar Benéitez zich beweegt. En uiteindelijk, al voor het werk, ontdekken we de accenten, die toetsen verf hier en daar handig geplaatst zodat de ogen van de toeschouwer van de ene naar de andere springen en langs die strook reizen die aarde en lucht scheidt. Over het algemeen van vierkant formaat, een van de kenmerken van Diego Benéitez's schilderijen is dat ze de leefruimte groter maken. Zoals we eerder zeiden, zijn ze echte ramen. Aan de andere kant zijn er de tekeningen. Kleiner van formaat en op papier, is de zorgeloze en joviale persoonlijkheid van deze kunstenaar meer evident. De vlek, de penseelstreek of de techniek veranderen, maar niet de essentie of de kwaliteit. Men kan zeggen dat Benéitez gedurfder is in deze sectie, waarin hij spuitbussen en het toevalsfactor opneemt, hij speelt met de achtergrond van het papier en meer contrasterende kleuren. Het resultaat zijn werken vol kracht die, soms, een hoger niveau van abstractie bereiken.

De beelden van Tom zijn doordrenkt van zijn diepe liefde voor Italië en de betoverende Mediterrane landen. Zijn fascinatie voor de schoonheid van architectuur, landschappen en compositie vormt de kern van zijn artistieke visie. Deze passie vertaalt zich in wat hijzelf omschrijft als “landschappen” – indrukken van schilderachtige dorpjes, serene kloosters en majestueuze kastelen, vaak gelegen op imposante rotsformaties.

In zijn composities komt de kracht van gemeenschap naar voren, evenals de schoonheid van architectuur, soms vergezeld van de melancholie van vergane glorie, eenzaamheid, afzondering, saamhorigheid en geluk. Tom Seerden gebruikt brons als medium, dat letterlijk en figuurlijk wordt ondersteund door prachtige stenen zoals leisteen, graniet en marmer. Maar ook soms oude gebruikte houten balken. Deze ondergronden vormen het vertrekpunt voor zijn creaties, waaruit een organische eenheid ontstaat. Niets staat vooraf vast; het creatieve proces is een voortdurende ontdekkingstocht.

De herkenning in Seerden’s werk ligt wellicht in de gedeelde passie van de kijker, want hij moedigt de toeschouwer aan om zijn eigen interpretatie te creëren. Tom seerden studeerde aan de docentenopleiding TEHATEX in Nijmegen en vervolgens aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Arnhem. Hij exposeert in diverse galerieen en beurzen in binnen- en buitenland. Daarnaast heeft hij een aantal werken in de openbare ruimte gerealiseerd

Uitvinden en beschrijven: een schat ontdekken en je innerlijke zelf op het doek leggen met verf. Dit is de artistieke reis die Séverine heeft ondernomen, waarvan haar kindertijd werd verlicht door het kustlicht van Bretagne. Geïnitieerd in de wereld van schilderen door haar grootvader op jonge leeftijd, vond Séverine puur plezier in het experimenteren met kleuren, een vreugde die tot op de dag van vandaag weerklinkt in haar kunstwerken. De invloed van haar grootvader blijft haar inspireren, zichtbaar in de explosie van kleur en serene beelden die de ziel kalmeren.

Séverines artistieke opleiding leidde haar naar de studie van grafiek en sierlijke schilderkunst aan het Institute Van der Kelen in Brussel. Hier dook ze in eeuwenoude methoden, leerde ze traditionele materialen aanraken, bewerken en imiteren. Na een periode gewijd aan opdrachtwerken voelde ze een natuurlijke en noodzakelijke drang om haar individuele expressie te vinden.

Kleur komt naar voren als de krachtbron in het werk van Séverine, terwijl ze experimenteert met verschillende onderwerpen: bewegende dieren, onderwaterwerelden en landschappen. Het keerpunt komt met abstractie, waar ze afstand neemt van traditioneel figuratief werk. In deze nieuwe expressie komen kleur en vorm samen om haar innerlijke visie op de natuur en haar elementen te vertegenwoordigen. Séverines kunst wordt een doek van emoties, een getuigenis van haar diepe verbondenheid met de wereld die ze portretteert.

Geboren in Jaén, Spanje, in 1965, verhuisde de Marsay op jonge leeftijd naar Barcelona. Daar raakte hij betrokken bij de artistieke wereld van de stad en werd verliefd op Catalaanse en Spaanse schilders zoals Fortuny, Casas en Picasso. Vanuit Barcelona trok Thomas naar Madrid om Velazquez te bestuderen en uiteindelijk naar Parijs, waar hij woonde en zich verdiepte in de Franse schilderkunst. De Marsay woont en werkt nu in Sitges, Spanje.

De Marsay portretteert iconische personages — superhelden, beroemdheden uit de jaren 50, bekende filmpersonages en crooners. Hij geeft zijn zorgvuldige schilderijen textuur met delicate penseelstreken, waardoor zijn verwijzingen naar popcultuur en kunstgeschiedenis een aangrijpende intimiteit krijgen. Zijn kunst is een samensmelting van Spaanse, Catalaanse en Franse invloeden, en creëert zo een unieke mix die zijn diverse artistieke reis weerspiegelt.

Met zijn focus op iconische personages en zijn verfijnde penseelwerk overbrugt de Marsay de kloof tussen culturen en tijdperken, en creëert hij een visuele dialoog die resoneert met kijkers op een persoonlijk en nostalgisch niveau.

Myriam is opgroeit in een familie van schilders, schrijvers, en fotografen legde de basis voor een diepgaand begrip van de betekenis van kunst in het leven. Deze vroege blootstelling beïnvloedde haar interesse in tekenen, evenals haar studies van piano en fluit aan het conservatorium.

Op 10-jarige leeftijd ontdekte Myriam de beeldhouwkunst door de werken van grootmeesters Rodin en Camille Claudel, wat een diepe indruk op haar maakte. Door in de levens en werken van beeldhouwers te duiken, begreep Myriam dat de sculpturen veel geheimen over de persoon bevatten. Deze cruciale connectie tussen kunst, beeldhouwkunst, en psychologie zou haar artistieke reis vormgeven.

Na het voltooien van haar proefschrift in de psychologie leidde Myriams pad haar naar Spanje, waar ze opnieuw in aanraking kwam met beeldhouwkunst, ditmaal onder leiding van Salvador Manosa, een gerenommeerde Catalaanse beeldhouwer die haar mentor werd. Onder zijn leiding verfijnde ze haar vaardigheden gedurende meerdere jaren, waarbij ze zijn technieken overnam en ze vermengde met haar unieke stijl en talenten.

Vandaag de dag exposeert Myriam niet alleen haar beeldhouwwerken in heel Europa, maar werkt ze ook als kunsttherapeut voor kinderen, tieners, en volwassenen die uitdagingen het hoofd bieden. Haar therapeutische benadering integreert haar kennis van kunst, beeldhouwkunst, en psychologie. Werkend vanuit haar atelier in het hart van het Catalaanse platteland, beschouwt Myriam kunsttherapie als een middel van creatie dat individuen leidt naar zelfontdekking en verzoening met het leven. Ze ziet kunst als een prachtige brug tussen geleefde ervaringen en de ware essentie van een persoon, waarbij ze benadrukt hoe belangrijk het is dat deze circulatie plaatsvindt in dit transformerende proces.

Hout beeldhouwer Joachim Seitfudem (Starnberg, 1987) groeide op in een kunstenaarsfamilie, waar zowel zijn vader als moeder respectievelijk beeldhouwer en schilder waren. Aanvankelijk wilde hij niets met het artistieke beroep te maken hebben - integendeel, hij probeerde er lange tijd van weg te blijven. "Maar kunst is als een ziekte, het zit in je en op een gegeven moment breekt het uit."

Zijn werken zijn zeer persoonlijk. In zijn beeldhouwwerken verwerkt Seitfudem zijn ervaringen, gedachten en avonturen. Na de dood van zijn moeder en een gevangenisstraf voor zijn betrokkenheid bij een overval en drugsmisdrijf, ontwikkelde hij een nieuw besef van tijd, vrijheid en dood. "Achteraf gezien heb ik juist door deze tragische ervaringen mijn ware potentieel ontdekt."

Joachim Seitfudem over zijn kunst: "Ik doe wat ik leuk vind, wat ik nog niet eerder heb gezien. Het kan me niet schelen of anderen het mooi vinden. Het doel is dat het intrigeert, of het nu positief of negatief is." "Recentelijk probeer ik nieuwe technieken en materialen te verkennen. Mijn nieuwe beeldhouwwerk 'Afstand' laat mijn bronstechnieken zien. Het werd gemaakt tijdens de eerste coronapandemie, toen mensen zich van alles en iedereen moesten distantiëren. Het beeldhouwwerk toont aan dat elke mens - ongeacht hun afkomst - verlangt naar nabijheid en aanraking. In wezen hebben we allemaal dezelfde verlangens."

Beeldhouwer Walter Celis begon zijn artistieke carrière als tekenaar en schilder na het voltooien van zijn academische opleiding. Al snel ruilde hij potlood en gum in voor hamer en beitel. Zowel zijn vader als grootvader gebruikten dezelfde gereedschappen, wat ongetwijfeld bijdroeg aan de overstap naar driedimensionale kunst in steen en brons.

Walter heeft zijn atelier in Antwerpen, gelegen in een populaire buurt, wat resulteert in creaties die gedijen op het uitzicht op de stad. In zijn atelier vind je voornamelijk ruwe blokken Italiaans en Belgisch marmer. Hiermee creëert hij intieme en sensuele stukken, die regelmatig vragen oproepen bij zijn bezoekers.

Zijn sculpturen zijn een eerbetoon aan de menselijke vorm, gedeeltelijk of volledig uit hun context getrokken, en knipogend naar oude meesters. Met zijn creaties vertelt hij verhalen en daagt hij de toeschouwers vaak uit om het bordje 'aanraken verboden' te negeren. Het grootste compliment voor hem: zijn sculpturen raken de ziel van mensen.

Na zijn expositie in 2020 verwelkomen we Italiaans kunstenaar Max Gasparini uit Bérgamo opnieuw in Thomas Gallery. Met zijn werken brengt hij een ode aan de Romaanse cultuur, het lichaam en de ziel.

Achter Gasparini's doeken voel je de zachte ruis van verstrooide weemoed, maar ook een geheime passie of verwachting die spoedig beantwoord zal worden. Daarom schuilt in deze werken leven. En hoewel we het zien, staan we stil, in afwachting van een magisch schouwspel. Gezichten en lichamen, uitgebeeld met gemengde technieken op jute, doek of metaal, lijken hier een rustpunt te vinden na angst, verlies van identiteit en het overwinnen van schuldgevoelens.

Rob, een bekende Belgische televisiepresentator en producent, heeft zich de afgelopen jaren ook ontpopt als beeldend kunstenaar. Hoewel zijn passie voor kunst al lang bestond, bleef deze jarenlang op de achtergrond. De pandemie bood hem de kans om zijn kunst publiekelijk te tonen, wat resulteerde in succesvolle tentoonstellingen in België, waaronder bij de Verbeke Foundation, in Oostende, Brussel en binnenkort aan de Vrije Universiteit Brussel, samen met gerenommeerde kunstenaars zoals Wim Delvoye.

Rob werkt met mixed media en creëert originele kunstwerken door papierknipsels, foto’s, alledaagse objecten en natuurlijke materialen te combineren met verf en glanzende epoxy. Zijn kunst weerspiegelt maatschappelijke thema’s, vaak doordrenkt met humor en een vleugje satire.

Hij gebruikt materialen zoals gedroogde rozenblaadjes, paperclips en gerecyclede objecten om werken te maken die abstract, surrealistisch en allegorisch zijn.

Zijn recente tentoonstellingen, zoals "In Nomine" en "Nom de Dieu: Criticism, Blasphemy, Satire ...?", richten zich op religieuze en sociale thema’s. Rob verkent de waarden van Christus in de moderne wereld, vaak via speelse en ironische interpretaties. Zijn stijl wordt gekenmerkt door duurzaamheid, elegantie en een verfijning van het ongepolijste.

Victor Ramírez: De Poëzie van Kleur en Ruimte

Victor Ramírez is een kunstenaar die kleur niet enkel als visueel fenomeen benadert, maar als een diepgaande ervaring die het wezen van de realiteit onthult. Zijn werk beweegt zich tussen abstracte expressie en symbolische vormen, waarbij kleur een eigen poëtische taal spreekt. Zijn schilderijen bevatten lagen van betekenis, die voortkomen uit de interactie tussen licht, ruimte en tijd.

Kleur als Emotie en Ervaring Volgens Ramírez heeft elke kleur een emotionele resonantie en een eigen innerlijk tempo. Kleur fungeert als een brug tussen het visuele en het spirituele, een opening naar het sublieme. Geïnspireerd door grote denkers zoals Goethe en kunstenaars als Van Gogh en Yves Klein, ziet hij kleur als een autonome entiteit die diepere betekenissen oproept. Hij stelt dat kleur in stedelijke en schilderkunstige contexten niet slechts een oppervlakkig fenomeen is, maar een middel om innerlijke ruimten te verkennen.

Tijd en Ruimte in Kunst Ramírez' visie op tijd en ruimte is fundamenteel voor zijn werk. Hij ziet tijd als een vloeiende beweging, waarin vormen veranderen en ruimtes ontstaan die eerder niet zichtbaar waren. In zijn schilderkunst vertaalt hij dit door lijnen en vlekken die constant worden gecreëerd en uitgewist. Dit weerspiegelt de vergankelijkheid van het bestaan en de gelaagdheid van herinneringen. Zijn werk is niet slechts een statisch beeld, maar een dynamisch proces van voortdurende creatie en transformatie.

De Stilte van Kleur en de Poëzie van Vorm Ramírez verkent in zijn kunst de wisselwerking tussen aanwezigheid en afwezigheid. In zijn doeken gebruikt hij kleuren en lijnen om het onzichtbare zichtbaar te maken, een concept dat ook in poëzie voorkomt. Hij is gefascineerd door het idee van het uitwissen van woorden en vormen om tot een zuivere esthetische ervaring te komen. Zoals in de literatuur waar stilte een betekenisvolle ruimte kan zijn, zo worden in zijn werk de leemtes en blanke vlakken geladen met betekenis.

Kunst als Universele Taal Zijn invloeden reiken van de Vlaamse meesters zoals Van Eyck en Vermeer tot de Duitse Romantici zoals Caspar David Friedrich. Hij ziet in kunst een universele taal die culturen overstijgt. Zijn werken worden verzameld in landen als België, Nederland en Duitsland, waar men esthetische overeenkomsten herkent met de lokale schildertradities.

Conclusie Victor Ramírez' kunst is een voortdurende dialoog tussen kleur, ruimte, tijd en emotie. Door zijn gebruik van pigmenten, texturen en geschreven fragmenten creëert hij een unieke beeldtaal die even filosofisch als zintuiglijk is. Zijn werken nodigen de kijker uit om dieper na te denken over de essentie van perceptie en de rol van kunst in het begrijpen van het menselijk bestaan.